Soms is het beter niet te zeggen.
Dan hoef je het ook niet verder uit te leggen.
Ik voel me dan te ziek.
En zit dan ook niet te wachten op opbouwende kritiek.

Mensen zien me niet altijd buiten.
Laat staan dat ze dan horen fluiten.
Bij slechten dagen.
Durf ik me niet eens buiten te wagen.

Laat me beter gaan.
Ik weet me al geen raad met zitten, liggen of staan.
Morgen weer één betere dag.
Hoe dan ook die begin ik gewoon weer met een lach.

Optimisme blijft over end.
Zo als iedereen Ron kent.
Zonder te blozen.
Ach, blijf ik toch die gezellige gozer.

Ik ben niet het persoon die, zijn Humor verliest.
Eerder iemand die de lach boven één traan verkiest.
Al valt het soms wat zwaar.
Er hult altijd wel ergens één gevaar.

Zet je voet verkeerd neer.
En mijn onderlichaam wil niet meer.
Ik had het kunnen weten.
Maar was het in mijn enthousiasme even vergeten.

Nee, dat is niet waar alleen moet het wel rijmen of dichten.
Wist ik maar meer voor u, om de pijn wat meer te verlichten.
Misschien helpt mijn gerijm.
Dat lijkt me in ieder geval erg fijn.

RvM