tranenthee
en in mijn waanzin krijg ik wanhoopskoekjes
bij de vele kopjes tranenthee door mijzelf gezet
het recept is nogal simpel, simpelweg verdriet
dus huil een duizend tranental om wat je hebt verloren
en stop die in een zwartgeblakerde pot van woede
-op smaak brengen met een dosis angst in poedersuikervorm-
zo drinkt men de chaos van verlangen, verleden en verdriet
weg, tot niets meer rest dan leegte en het tikken van de klok
die simpelweg verkondigt dat het slechts een kwestie van tijd is
voordat jij hier weer zult zitten, wanhopig tranenthee drinkend
Reacties op dit gedicht
| marrel: | Woensdag, maart 29, 2006 15:13 |
| Heel erg mooi! Niet standaard en geen gedwongen rijm, gewoon heel mooi verwoord. | |
| indo90: | Woensdag, maart 29, 2006 12:26 |
| omg mooi geschreven | |
| Marjolein.: | Woensdag, maart 29, 2006 10:05 |
''simpel, simpelweg'' Mooi die herhaling hier. Maar doe mij toch geen tranenthee. :) Liefs, |
|
| Mathilde: | Woensdag, maart 29, 2006 09:44 |
| bijzonder mooi, daarbij zo anders-dan-anders... daar houd ik van! liefs, mathilde |
|
| L.Bert: | Woensdag, maart 29, 2006 09:40 |
| Fraai gedicht! | |
| Innerchild: | Woensdag, maart 29, 2006 08:58 |
| Wat een toeval, zeg ! Las ik gisteren toevallig het verhaaltje ''tranenthee'' ... een juweeltje (net als dit gedicht !) Liefs, Innerchild |
|
| Paul de Bruyn: | Woensdag, maart 29, 2006 08:44 |
Hoewel ik liever kaneelthee heb; dit graag gelezen... liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||