Dromend in mijn eigen wereld,
Bewandel ik de paden van mijn gedachten
Woorden maken bomen, planten alles wat leeft
Tranen worden grachten
Gedachten worden gezeefd
Verder wandel ik over de paden
Nieuwe gedachten vormen nieuwe zaden
Maar terwijl ik denkend verder loop
Raken mijn gedachten in de knoop
En zonder enige waarschuwing
Gaat het regenen
Regenen als nooit tevoren
Druppels van bloed
Stromen langs m’n ogen, langs m’n oren
Tot ik opeens besef
Dat het mijn bloed is wat stroomt
En ik verloren ben
In mijn eigen wereld