Idealen in de mist
Idealen in de mist,
Een kanon schoot
het was geen scheet
vele mensen dood
en niemand die iets deed..
Zwart wolkte in de lucht
gijzelde langzaam al het licht
slaakte nog diepe zucht
verloren toen, het geliefde zicht
Duisternis en puin
ontluisterend, schreeuwende pijn
al was donker, al was bruin
wanhoop vulde, het onschuldige brein
Dag werd nacht, en nacht werd kil
vuur werd land, en land werd kaal
geluid dat brak, de stad werd stil
wij die dachten - niet van staal
Toen na vele dagen
rook de hemel late
wij bitter brokken zagen
verslagen ten gronde zate
O land en wil, wreed verwoest
haat en woede, wat geen wist
wel vergelden moest
als idealen dwalend in de mist
F.
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Donderdag, maart 30, 2006 09:27 |
| Heel mooi geschreven. Liefs, Moederlachebekje1988 en Lachebekje1988 |
|
| Gerard Chevalier: | Donderdag, maart 30, 2006 06:37 |
| Mooie zin: Zwart wolkte in de lucht gijzelde langzaam al het licht. Gr. Gerard. |
|
| DANTY: | Donderdag, maart 30, 2006 00:52 |
| ZWARTWIT FILMPJES VAN GEBOMBARDEERDE STEDEN IDEE KRIJG IK HIER | |
| wijnand.: | Donderdag, maart 30, 2006 00:25 |
| mooi woordenspel | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||