Ik kijk naar je..
je hebt verdriet..
Het is mijn schuld..
Dit wil ik niet..
Je zegt geen woord..
Kijkt nog steeds naar me..
Alsof het mij niet stoort..
Hoe kan ik je bedaren?
Ik wil je kalmeren en alles uitleggen..
Je verblijden, maar zonder wat te zeggen..
Sta je op en h0udt me vast..
Mijn lichaam die tintelt, je kijkt naar mij
Met en gevoel van de zon..
Die de wolken streelt,,
Voel ik jou lippen op de mijne..
Langzaam voel ik onze tongen,,
Bij elkaar verdwijnen..
Jou hand die glijdt over mijn rug..
Mijn arm veilig om jou, trek hem niet meer terug..
De haat verdwijnt en ineens ene paar tranen..
Ik proef jou zoute tranen die langs je mooie ogen glijden..
Ook voel je de mijne branden en kun je, je niet vermanen..
Ik kan het niet hoe moet ik je nou verblijden?
We kunnen niet verder hoeveel ik ook van je hou, en jij van mij,,
Maar je bent anders, hebt een andere leven, dus alsjeblieft laat en maak me vrij..?!
Het doet pijn dit zo te zien, wou dat het anders kon gaan..
Huilend fluister je in mijn oor,
"ik zal je nooit kunnen laten gaan,, je leeft nog in mijn bestaan,,"
Mijn handen die jou haren zachtjes vastgrijpen, strelen en kijk je aan..
Met een knikje van nee laat ik dat het over is..
Je begrijpt het, loopt weg..
Nu pas besef ik hoeveel ik je mis...