Ineengedoken in haar eigen hoofd
Opgesloten in haar eigen wereld
Armen om der heen
Gevuld met liefde
Maar ze voelde het niet,
Alleen die verdomde leegte
Twintig vrienden
Huilend om verdriet
Omringen het donkere gat
Vallende tranen op de grond
Niemand die het begrijpt
Zo snel en onverwacht
de stilte van de wind
en het lawaai van gedachtes
razen door de stilte heen
waarom
zo’n lief meisje
altijd die lach,
maar haar ogen deden nooit mee
dat lieve meisje
is nu een engel in de lucht