Tranen
Tranen...
Tranen lopen over je snoet
zeg ben je nou aan 't wenen?
Of voel je je misschien niet goed
kan ik je hulp verlenen?
Ben je soms een geliefde kwijt
die je echt niet kan missen?
Of heb je soms voor daden spijt
die je niet uit kan wissen?
Dan is het misschien toch wel goed
een of meer goede vrinden
te hebben, die j'in tegenspoed
een antwoord helpen vinden.
Die voor je zijn, een steunpilaar
waarop j'opnieuw kan bouwen.
Die zelfs zonder enig bezwaar,
je zal 't je niet berouwen;
je energie gaan geven zó
dat je weer kan gaan leven;
je toeverlaat zijn sowieso
een schouder voor het leven.
Dus neem die hand, aanvaard ze snel
en laat je niet meer gaan.
En treur niet verder, luister wel
begin er meteen aan!
(03.05.2005)
Reacties op dit gedicht
| **a girl**: | Zondag, april 02, 2006 19:58 |
| Erg mooi verwoord!:) liefs... |
|
| bijouken: | Zondag, april 02, 2006 09:00 |
| Bedankt,héél mooi en lief! Het lukt even niet, zoals steeds red ik wel weer, alleen. Hier en daar een kind dat huilt en "oma" weer een schouderklopje geeft. Liefs xxx |
|
| Jutta: | Vrijdag, maart 31, 2006 22:50 |
| Erg graag gelezen! Liefs, Jutta |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Enrico Sagrestani | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||