bekritiseren doet pijn
eenzaam kan het leven verlopen
als men niet op het leven mag hopen
dat het zal verglijden met jouzelf te zijn
onnodig doen mensen jou dan pijn
kritiek op de onzinnige dingen
terwijl men zich zou moeten bedwingen
neem de mens zoals hij of zij is
zodat je niet de werkelijkheid mis
dagen dragen zich voort in begrip en vermogen
als men niet zoveel uiting gaf aan het bewogen
van het leven niets aan zou trekken hoe je bent
dan had men vast overal en aan iedereen gewent
leren leven met jou medemens met goed en kwaad
is uiteindelijk mijn innnige wens en waar het om gaat
doe anderen geen pijn maar leer ermee te leven
is wat ik zograag anderen wil meegeven
met een traan in mijn ogen neem ik de lach mee als hoop
en weet regels te hanteren voor iedereen zijn niet te koop
tranen en leren te overwinnen met een echte lach op je gelaat
is vast waar met later nog vol levend bewijs over praat
het kritiseren van je medemens raakt je niet meer in je ziel
je leert er mee om te gaan wordt daarin gedreven heel suptiel
laat het als onmacht van de ander is niet jou geraken
dan weet jij dat je uiteindelijk gewoon alles kan maken
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Dinsdag, april 11, 2006 19:35 |
| prachtig mooi verwoord Liefs m@rcel |
|
| essorki: | Maandag, april 03, 2006 20:16 |
| Mooi hoor! xx ik |
|
| fredie: | Zondag, april 02, 2006 21:28 |
| prachtig geschreven, heel mooi love Fredie |
|
| lachebekje1988: | Zondag, april 02, 2006 19:35 |
| Heel mooi verwoord. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: soulmates eva roelofsen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2006 | ||
| Thema's: | ||