LIFE SUCKS
Door mij heen loopt het gedacht,
'tis de dood die op mij wacht.
Lang zal ik er niet meer zijn,
want het leven maakt me klein.
Ik hou een mes vast in mijn hand,
en ik weet niet hoe het daar is beland.
Ik snij mijn polsen open,
en voel alle bloed en leven uit me weg lopen.
Nu ist eindelijk gedaan,
k ben in het verdriet vergaan.
( En voor de genen die mij niet verstaan: ik heb mij het leven niet ontnomen, ik was al dood )
Reacties op dit gedicht
| daisy devries: | Vrijdag, februari 20, 2004 19:34 |
| hey soetje!!! Ik vind je gedicht zo prachtig! Hier en daar vind ik me zelf zelfs terug! Ik vind it wel erg = kzou zegge hou vol! Maar alsk je een punt zou moete geve zouk je een 9 geve Nogmaals proficiat en hou vol :-) Je komt er wel door :-p |
|
| mirjam: | Vrijdag, april 26, 2002 22:43 |
| Niet opgeven!!!! Dat is echt het slapste wat je kunt doen. Als je wil dat ik je help moet je ff mailen naar mirjam_thissen@hotmail.com | |
| Albrecht Paul: | Donderdag, november 22, 2001 10:27 |
| Tjonge... in zulke omstandigheden een gedicht schrijven... en versturen.... petje af! Maar je hebt gelijk, Soetje, wie tot zelfmoord overgaat is binnenin al helemaal dood, die geeft nergens meer om. Jij wel. Jij wil dat we dit nog lezen. Waarom laat je de dood niet wachten? Die staat levenslang om het hoekje. We weten nu waar je naar toe wil. Maar waar wil je van weg??? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Soetje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2001 | ||
| Thema's: | ||