tussendoortje in een puberopwelling
als een koorddanser
ga je over
een wankele streep vrijheid
waaronder bodemloos
leegt zich verbergt
maar de hemel draag je
op vingertoppen, roekeloze zon
vlamt uit je lach en je ogen
goochelen lente in mijn buik
16-03-2001
voor een circusartiestje
ga je over
een wankele streep vrijheid
waaronder bodemloos
leegt zich verbergt
maar de hemel draag je
op vingertoppen, roekeloze zon
vlamt uit je lach en je ogen
goochelen lente in mijn buik
16-03-2001
voor een circusartiestje
Reacties op dit gedicht
| Elentir: | Vrijdag, maart 08, 2002 23:44 |
| Ik denk dat het juist bij de pubertijd hoort. En elke keer als het gevoel terug krijgt, ga je terug naar je jonge jaren. | |
| Albrecht Paul: | Vrijdag, november 23, 2001 13:57 |
| 'vlamt op uit je lach en je ogen goochelen lente in mijn buik' Lief gedicht, dat zijn titel met dubbele neerbuiging helemaal niet verdient. |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, november 23, 2001 02:03 |
| Iemand die hemels vlamt alsof hij niet vallen kan... Je klinkt heel gerijpt, met inzicht in de kans op goed gaan en ontsporing. Als hij valt, valt hij de lente te binnen. |
|
| vlinder538: | Woensdag, november 21, 2001 20:35 |
| VLINDERSSSSSSSSSS heerlijk! kus kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: katlyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2001 | ||
| Thema's: | ||