In tranen gestikt
Ik zie je staan
In het midden van het plein
Mijn zicht word wazig
Mijn trots te klein
Het lijkt bedrog
Maar ogen liegen niet
Mijn hersens creeën
Een beeld van verdriet
Tranen in mijn ogen
Ik zak weg, heel diep
Onder de laag van vocht
Waar mijn hart van overliep
De vochtlaag wordt te diep
Ik krijg geen lucht, mijn hoofd doet zeer
Ik ben gestikt
Ik mijn eigen tranenmeer.
In het midden van het plein
Mijn zicht word wazig
Mijn trots te klein
Het lijkt bedrog
Maar ogen liegen niet
Mijn hersens creeën
Een beeld van verdriet
Tranen in mijn ogen
Ik zak weg, heel diep
Onder de laag van vocht
Waar mijn hart van overliep
De vochtlaag wordt te diep
Ik krijg geen lucht, mijn hoofd doet zeer
Ik ben gestikt
Ik mijn eigen tranenmeer.
Reacties op dit gedicht
| *sadgirl*: | Vrijdag, maart 23, 2007 14:44 |
| zooo mooi.... | |
| lachebekje1988: | Dinsdag, april 04, 2006 22:19 |
| Mooi verwoord. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jazz | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2006 | ||
| Thema's: | ||