Op café
Omringt door mensen
staar ik voor mij uit
niemand merkt iets,
een masker
Een glas valt,
grijpende handen
één seconde
mijn gedachten aan scherven
Iemand roept mijn naam
ik kijk op en zie een
lachend gezicht
lippen die
op en neer gaan
maar hoor niks
Plots zie ik mezelf zitten,
mijn ziel weer even op de
wandel, mijn donkerbruine
haren rustend op mijn schouders
mijn donkere ogen
zoekend,
naar mezelf.
staar ik voor mij uit
niemand merkt iets,
een masker
Een glas valt,
grijpende handen
één seconde
mijn gedachten aan scherven
Iemand roept mijn naam
ik kijk op en zie een
lachend gezicht
lippen die
op en neer gaan
maar hoor niks
Plots zie ik mezelf zitten,
mijn ziel weer even op de
wandel, mijn donkerbruine
haren rustend op mijn schouders
mijn donkere ogen
zoekend,
naar mezelf.
Reacties op dit gedicht
| appeltje: | Woensdag, april 05, 2006 13:42 |
| mooi geschreven, iedereen zoekt elke dag nog naar zichzelf, hopelijk dat jij jezelf ook vind, ik weet zeker van wel, succes! mooi gedicht!!;) liefs appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Heather006 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2006 | ||
| Thema's: | ||