wacht op mij
ik praat van jou
al zeg ik dode woorden
zoek in schimmen
van verboden lijven
restanten van jouw liefde
die mij ooit behoorden
ik wieg dan
verstarde gedachten
om verdwaald gevoel,
doorheen wel
duizend nachten,
in teder maanlicht
te verzachten
wacht op mij
als de dag
begint te dagen
stil zal ik dan zijn
als jouw blik
mij weer zal behagen
Reacties op dit gedicht
| Sifra.K: | Woensdag, april 05, 2006 19:09 |
| Mooi Liefs, Sifra |
|
| MayadeBij*: | Woensdag, april 05, 2006 19:07 |
| Van wachten word je oud ;) | |
| Because..Off..You: | Woensdag, april 05, 2006 18:46 |
| mooiii | |
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2006 | ||
| Thema's: | ||