Ik ben het moe altijd maar blijven vechten,
Ik ben het moe, me aan de verkeerde te hechten.
Maar ik geef nooit te nimmer op,
Ik blijf strijden en vechten tot de top!
Want ooit komt een dag waar de zon zal schijnen,
En die zon zal nooit meer verdwijnen!
Zelfs mijn enige ware liefde voor hem, in rook opgegaan,
En die andere is er zomaar vandoor gegaan.
Hij stal eerst mijn kostbaart hart,
Liet me staan helemaal in smart.
Mijn ex, ik zie hem nog zo graag,
Mijn liefde is niet vaag…
Telkens ik naar mijn vriendin ga,
Want weetje, het is haar broer,
Ik krijg hem niet uit mijn hoofd,
Ik wou dat dat lichtje in men hart werd gedoofd…
Hoefde ik niet te leven met vragen,
Hoefde ik niet zo te zagen.
Ik ben mijn leven moe!
Maar morgen ben ik er weer met een lach op mijn gezicht,
Is da goe?
Want ik weet dat mensen er altijd voor mij zullen zijn,
En die nemen allemaal een stukje weg van mijn pijn…
Geven me een schouderklopje zodat ik me terug beter voel,
Niet zo goed uit te leggen, maar je weet wat ik bedoel..