bang
bang, voor de woorden die ik zeg
alleen, in de leven die ik leef
het woord samen ken ik niet meer
bang, voor wat er kan gebeuren
alleen, ga ik mijn nachten door
het woord verdriet ken ik te goed
probeer nog hoop te vinden in haar hart
maar beetje bij beetje dwalen die gevoelens weg
dwang, voor de gevoelens die ik in haar probeer te vinden
pech, voor de pijn die ik dan voel
mijn pijn verdwenen in een gedicht
ogen die pijn doen als ze dichtgaan
tijd voor mij om die gevoelens te laten gaan...
alleen, in de leven die ik leef
het woord samen ken ik niet meer
bang, voor wat er kan gebeuren
alleen, ga ik mijn nachten door
het woord verdriet ken ik te goed
probeer nog hoop te vinden in haar hart
maar beetje bij beetje dwalen die gevoelens weg
dwang, voor de gevoelens die ik in haar probeer te vinden
pech, voor de pijn die ik dan voel
mijn pijn verdwenen in een gedicht
ogen die pijn doen als ze dichtgaan
tijd voor mij om die gevoelens te laten gaan...
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Donderdag, april 06, 2006 12:18 |
| Mooi verwoord, soms is het moeilijk om iets los te laten. Liefs, |
|
| appeltje: | Donderdag, april 06, 2006 11:21 |
| mooi beschreven, ik ben het eens met de eerste reactie.. het is tijd om je gevoelens los te laten. sterkte! liefs appeltje |
|
| bijouken: | Donderdag, april 06, 2006 10:05 |
| Mooi geschreven! Tijd om die gevoelens los te laten, anders ga je misschien haten. Groetjes. |
|
