Bedroefde wolken bedekken een vreugdevolle sterrenhemel
Tranen van gemis vullen rouwende rivieren
M’n halve ziel verlangt naar jouw helende helft
M’n liefdesklok staat stil,
Wachtend op jouw beminnend hart

De jaloerse tijd zaait haat en verderf
Op onze vruchtbare vriendschapsgrond
Hebberig gif verteerd onze hoopvolle zaadjes, één voor één
Pijn en leegte verdort langzaam de lachende bloemen

Maar Venus zend haar troostende engelen
Haar dienaars vullen m’n hart met zachtheid
De illusie van de tijd vervaagt
Door de macht van de godin der liefde

Ik dank haar voor de verrijking van m’n ziel
Hopend dat ze haar engelen zend naar m’n teergeliefde
Zodat ook zij kan vervuld worden
En mag proeven van de zoete smaak van eenheid

Mogen we ooit samen de dofheid van haat vergeten
En die plaats vullen met vergeving en echtheid
Zodat onze grond weer vruchtbaar wordt
Dat we die kunnen bezaaien met levendige rozen

Laten we de wolken van verdriet verdrijven
Zodat de sterren aan de nachtelijke hemel oplichten
Met goddelijke vreugde en eeuwige liefde

Dat we weer mogen herinneren dat we altijd één waren
En dat we altijd één zullen zijn
En dit ook oneindig zullen beleven