Jammer maar helaas, gevallen maar n
Ik heb mijn handen naar je uitgestoken
naar je geluisterd, dag en nacht.
Samen gehuild, samen gelachen
we deelde meer dan ik had kunnen verwachten.
Jij kon mij weer opvrolijken
niemand anders had hiervoor de kracht.
Wij hebben keer op keer gestreden
maar stiekem had ik beter moeten weten.
De laatste weken kon ik enkel hopen
keer op keer, dat ik op je wacht.
Ik blijf maar vragen, tranen blijven komen
want wat wij hadden, kun jij me niet meer beloven.
naar je geluisterd, dag en nacht.
Samen gehuild, samen gelachen
we deelde meer dan ik had kunnen verwachten.
Jij kon mij weer opvrolijken
niemand anders had hiervoor de kracht.
Wij hebben keer op keer gestreden
maar stiekem had ik beter moeten weten.
De laatste weken kon ik enkel hopen
keer op keer, dat ik op je wacht.
Ik blijf maar vragen, tranen blijven komen
want wat wij hadden, kun jij me niet meer beloven.
Reacties op dit gedicht
| Elinore: | Zondag, juni 04, 2006 14:20 |
| Heel erg dat je dat is overkomen. | |
| lachebekje1988: | Vrijdag, april 07, 2006 20:18 |
| Heel verdrietig, maar mooi verwoord. Liefs, |
|
| Brentti: | Vrijdag, april 07, 2006 15:07 |
Over dit gedicht
| Auteur: because | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2006 | ||
| Thema's: | ||