je zou willen dat je het verleden
kon vergeten.
Dat je kon herbeginnen,
terug van nul af aan.
Dat je niet zou hoeven verder te gaan
niet op deze manier.
Maar hoe hard je dat ook wenst
nooit staat de deur van deze wens op een kier.
Het is hopeloos
en je moet verder
want dit is tenslotte waar jij voor koos,
of niet?
Je eigen keus doet je soms zo'n verdriet!
Je begint te twijfelen
koos ik wel goed en hoe moet het nu verder?...
Kortom je begint te weifelen.





*miss geen opperbest gedicht, maar ik moest gewoon ff opschrijve wat ik voel...die verwarring...de druk...alles... soms is het me bijna te veel en begin ik te twijfelen of vechten nog wel zin heeft... maar ik weet dat ik ervoor moet gaan, kheb geen keus!*

-xxx-jes kimmy