gered..
ze stond,
op de punt,
van een rots,
ver bij hem vandaan,
waar de wereld
groter leek dan ooit,
ze dreigde te vallen,
naar benee,
waar al het onbekende
samen,
niets werd,
maar hij,
hij gaf niet op,
handen naar haar uitgestoken,
die ze probeerde te pakken,
maar ze was te ver weg,
een paar stapjes zou ze
moeten zetten,
zelf.
de stapjes zijn gezet,
zijn armen om haar heen
geslagen,
veilig in zijn armen nu,
samen zijn ze sterk,
liefde,
als een bijna
onbreekbare steen.
Reacties op dit gedicht
| dishesqueen: | Maandag, april 17, 2006 08:20 |
| prachtig mooi! | |
| LOT GENOOT: | Zondag, april 09, 2006 00:09 |
| echt wonderbaarlijk mooi liefste appeltje | |
| nippy: | Zaterdag, april 08, 2006 19:05 |
| mooi! | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, april 08, 2006 15:12 |
| mooi groetjes Dirk |
|
| .rose: | Zaterdag, april 08, 2006 14:04 |
| hmm.. heerlijk toch! Mooi geschreven! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2006 | ||
| Thema's: | ||