Onder nul
Onder nul
Mensen hebben nergens last van
Twintig graden in hun hoofd
Ik leef waarschijnlijk in een ander klimaat
Want mij is ander weer beloofd.
Geen deken dat me warm kan houden,
Geen stem die mij nog wakker krijgt.
Was het leven maar zo eenvoudig
Als dat het bij alle anderen lijkt.
Alleen en verlaten, ik ben bevroren
Het is mijn stilte die alles verhult
Het mes op mijn armen is verhit, maar
Het bloed uit mijn polsen is ver onder nul.
Mensen hebben nergens last van
Twintig graden in hun hoofd
Ik leef waarschijnlijk in een ander klimaat
Want mij is ander weer beloofd.
Geen deken dat me warm kan houden,
Geen stem die mij nog wakker krijgt.
Was het leven maar zo eenvoudig
Als dat het bij alle anderen lijkt.
Alleen en verlaten, ik ben bevroren
Het is mijn stilte die alles verhult
Het mes op mijn armen is verhit, maar
Het bloed uit mijn polsen is ver onder nul.
Reacties op dit gedicht
| juliatje: | Vrijdag, juni 02, 2006 20:17 |
| idd geen stem die haar wakker krijgt.... |
|
| Laraa: | Zaterdag, mei 27, 2006 12:57 |
| ''verlaten ben je pas, als je alles opgegeven hebt'' ja, dat is zo. je hebt ons verlaten, en jezelf. Waarom gaf je op? Xje, hvj |
|
| *Soledad*: | Zondag, april 09, 2006 18:36 |
| Het gras is altijd groener aan de overkant. Probeer je niet te vergelijken met anderen, maar leef je eigen leven. Als je in je eigen dood leeft, schiet je jezelf tekort. Verlaten ben je pas, als je alles opgegeven hebt. En uit ervaring kan ik zeggen; don''t! Je schiet er niets mee op. Sterkte! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Lonesome | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2006 | ||
| Thema's: | ||