Ik ontmoeten jou op straat ik had me dag niet en jij was die eerste die het zag,
ik liep je snel voorbij we keken elkaar aan en we raakte aan de praat,
je vroeg wat er was maar ik was een harde en liet niks los,
je probeerde het nog eens maar ik liet niks los,
naar een paar keer raakte we in discussie maar ik liet niks los,
ik moes er om lachen want jij gaf op en ik niet dus ik won,
maar ik had wel met je te
doen want jij was de enigste die naar mij wou luisteren en die kans gaf ik jou niet,
naar die dag zag
ik je nog een paar keer ik wou sorry zeggen maar durfde niet meer en ik ontlopte jou maar gauw kreeg ik nog meer spijt en een schuld gevoel erbij want je was opeens verdwenen en dat deed me zeer.