Rij de weg af, en ik keer.
Rij de weg af, en ik keer.
Verwarring en complete chaos
je woorden schieten door mijn hoofd
En ik vraag mezelf dikwijls af
is dit dan wat je had beloofd?
Dit is geen vriendschap, geen vertrouwen
het komt zelfs niet in de buurt
En ik kan je wel weer in bescherming nemen
maar ik weet niet hoe lang het duurt
Hoe lang ik nog geloven wil
in de leugens die ik hoor
Die dikwijls vals gesproken zijn
en niet klinken in mijn oor
Want als je woorden schaden
dan hebben ze geen werking meer
Dan sluit ik liever deze hoofdstukken
rij de weg af, en ik keer.
Verwarring en complete chaos
je woorden schieten door mijn hoofd
En ik vraag mezelf dikwijls af
is dit dan wat je had beloofd?
Dit is geen vriendschap, geen vertrouwen
het komt zelfs niet in de buurt
En ik kan je wel weer in bescherming nemen
maar ik weet niet hoe lang het duurt
Hoe lang ik nog geloven wil
in de leugens die ik hoor
Die dikwijls vals gesproken zijn
en niet klinken in mijn oor
Want als je woorden schaden
dan hebben ze geen werking meer
Dan sluit ik liever deze hoofdstukken
rij de weg af, en ik keer.
Reacties op dit gedicht
| Marina van Vledder: | Maandag, april 10, 2006 19:01 |
| en eens het juiste pad gevonden krijgt alles plek, zelfs steen we likken in stilte onze wonden want verwerken.. kan ik alleen - met een voorzichtige glimlach en een lieve groet, Mar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Soledad* | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2006 | ||
| Thema's: | ||