Voor Ronald
ik liep maar wat te wandelen
te wandelen in het bos
genietend van de rust
de bomen en het mos
plots werd ik bevangen
door angst en een gemis
verdrietig om mijn broer
die hier nu niet meer is
ik zag de schoonheid plots niet meer
van alles om mij heen
ik zag alleen de duisternis
en voelde me alleen
Ik zakte door mijn knieen
en zat daar zo te huilen
hopend op een schouder
of een arm om in te schuilen
plots gebeurde er toen iets
ik keek eens om me heen
er was nog niemand daar
maar toch was ik niet alleen
de wind waaide stevig door
alsof hij iets wilde zeggen
de bladeren luid ritselend
of ze iets uit wilden leggen
de bomen leken te buigen
toen ik me op mn knieen liet zakken
alsof hij me wilde omarmen
met zn bladeren en zn takken
een rustig gevoel overspoelde mij
het bos leek wel te zingen
bedacht me ineens niet de narigheid
maar alleen de mooie dingen
de mooie dingen die ik weet
van jouw korte leven
de veiligheid die jij me gaf
wat alleen een broer kan geven
je humor en je stoere blik
maar een hartje oh zo klein
Een jongen die er trots op was
mijn grote broer te zijn
je passie en gedrevenheid
het genieten van het leven
onze stoeipartijen samen
alleen door een broer gegeven
door deze ervaring hier in het bos
kwam ik een ding te weten
je zal eigenlijk nooit dood zijn
zolang we je niet vergeten
en ook al ,.mis ik jou heel erg
je blijft er altijd bij
en leeft gewoon nog verder
in het hart van mij
de les,vandaag, die het bos mij gaf
was het mooiste wat kon gebeuren
herinner me je nu niet in zwart -wit
maar enkel nog in kleuren
lieve,lieve ronald
wil je dus 1 ding laten weten
je blijft mijn grote broer
en ik zal je nooit vergeten
love you,.x je zussie