tussen vijf en zeven
we kunnen leuke dingen doen
in het weekend heb ik tijd
maar kom vooral niet te dicht bij
zeg je, dan ben je me zo kwijt
je bouwt een muur
met heel groot bord prive
geen denken aan door de week
dat is mijn eigen leven, o nee
ik msn met je dat mag wel
tussen vijf en zeven
geen diepgang in de gesprekken
je wilt jezelf niet geven
wat moet ik hiermee vraag ik.
jij voelt je vlot en spontaan
zeg je, maar zal niet een keer
ineens voor mijn deur staan
moet ik dan graven of spitten
om over de muur te komen
of blijft het bij mijn onbegrip
en zijn het alleen dagdromen
…tussen vijf en zeven…
Reacties op dit gedicht
| L!@: | Maandag, april 10, 2006 16:43 |
| ach ik blijf gewoon dagdromen.. | |
| hiljaa: | Maandag, april 10, 2006 13:54 |
| en dan maar zeggen gedult is een mooie deugt hééé! blijf niet kniezen hoor!!! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Because..Off..You: | Maandag, april 10, 2006 13:45 |
| dat gevoel ken ik.. dat heb ik ook mt een jongen hellaas.. lees mijn ''''Verlangens'''' daar gaat het ook over.. mjha:) sterkte en ''t is een mooi gedicht!!!;) Doeii XxX |
|
| Kim rc: | Maandag, april 10, 2006 13:42 |
| zulke mensen moet je niet hebben kunnen zichzelf niet uiten jammer genoeg hoe aardig ze ook zijn! :) sterkte !! mooi opgeschreven wel! :) xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2006 | ||
| Thema's: | ||