Een weg die jij volgt, alleen
Geen mensen om je heen
begint te vervagen
en niemand om de weg te vragen
Je blijft maar lopen, steeds rechtdoor
fout, fluistert een stemmetje in je oor
op je schouder zit een spin
die heeft het daar wel naar haar zin
De spin wijst je de weg
maar toch denk je:
wat wil dat beest nu, zeg!
het spinnetje heeft veel geduld
de weg nu volledig in het zand gehuld
en daar zit een man
op een oude waterkan
treurend starend in het zand
dag vriend, wat is er aan de hand?
och, ik heb er toch zo een spijt van
ik zat hier al dagen op een oude kan
helemaal alleen
geen mensen om me heen
maar er kwam een miertje op mijn wang
die vroeg: zit je hier al lang?
en zo stom als kalkoen
smijt ik het op de grond en vertrap het met mijn schoen
geen nood, kameraad
mijn spinnetje weet wel raad
maar...
de man was weer dom
hij vertrapte de spin, zonder pardon
zo stom, zo stom...