Ooit onschuldig..
Ik voelde me rijp.
Klaar om lief te hebben
En werd liefgehad.
Die wederzijdse liefde.. betekende alles.
Ooit hield die liefde me overeind.
Ooit betekende het iets.
En nu wil ik weer liefhebben,
Wil gestreeld worden,
Gekust, geraakt!
Maar er is niemand sinds hij vertrok.
Er is niemand hier.
Toen de schaduw over me viel,
En de lucht ijskoud werd,
Was er niets meer.
Geen stilte of geluid,
Geen chaos of rust,
Geen duisternis of licht,
Geen wil om te leven of om te sterven.
Geen liefde, zelfs geen haat,
Of pijn.
Het enige wat hij me achterliet
Was dankbaarheid.
Hij nam me alles af
Behalve dankbaarheid.
Zelfs mijn sterkste emotie...
Was weg.
Ooooh GOD, ik wil hem HATEN,
VERACHTEN!!
... Maar ben dankbaar.
Over dit gedicht
| Auteur: woeste wasbeer | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2006 | ||
| Thema's: | ||