zelfs een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen.
ben ik dan echt zo dom?
dat ik me opnieuw zo heb laten kwetsen?
jeetje, wat voel ik me toch stom....
na een relatie bezaten we een mooie vriendschap,
waar ik veel tijd en energie in stak.
maar we vonden het niet genoeg.
dachten dat er nog iets aan ontbrak????
we konden avondenlang samen lachen,
tjonge wat hadden we een lol.
het ging meestal nergens over,
maar niets was ons te dol....
de lieve woordjes kwamen weer op de proppen,
ze vloeiden voorzichtig uit onze hand.
waren er dan toch nog gevoelens?
waren we dan toch een stapje verder beland????
we spraken af elkaar te ontmoeten,
om te ervaren wat dat met ons deed?
we gingen stappen als beste vrienden,
en hadden gesprekstof bij de vleet....
je stond voor mijn deur,
met heerlijke bonbons en prachtige bloemen.
wat dat allemaal met me deed,
kan ik in woorden niet eens benoemen....
mijn gevoelens voor jouw waren niet veranderd,
je wist dat ik nog heel veel om je gaf.
wilde je de hele avond aanraken en kussen,
maar ik wachte rustig af....
eenmaal thuisgekomen, wou ik uit jouw mond horen,
wat het met je had gedaan?
toen je vertelde dat je me graag weer wou zien,
konden we ons helemaal laten gaan....
je bleef bij me slapen,
we bedreven de liefde keer op keer.
we ontbeten samen totdat ik naar mijn werk moest,
en na een dikke kus vertrok je weer....
opnieuw volgde er een stilte,
net zoals de eerste keer.
maar op zich was dat wel logisch,
want je had geen beltegoed meer....
stuurde daarom een mailtje naar je werk,
Fijne werkdag en nog een vraag?
hoe gaat het nu met je na een goede nachtrust?
en zijn je gevoelens nog hetzelfde vandaag?
het antwoord liet op zich wachten,
maar oke, je had het druk.
het kwam niet eens in mijn gedachten op,
ook deze keer loopt het weer stuk....
had weer vertrouwen in de toekomst,
voelde me na veel ellende weer fijn.
wou de volgende keer naar jou toe,
zag me al zitten in de trein....
tot ik 's avonds mijn computer opstarte,
ik had antwoord op mijn mail.
bij het lezen van de zinnen,
werd het me al snel teveel....
besloot de computer af te sluiten,
het was me opnieuw overkomen.
een hechte vriendschap en vernieuwde relatie,
werd me in een avond afgenomen....
de vriendschap wou je graag voortzetten,
maar de relatie was opnieuw voorbij.
dat schoot me in het verkeerde keelsgat,
want zo werkte het ditmaal niet voor mij....
je bloemen staan nog op de tafel,
je bonbons nog op de kast.
kan er niet meer van genieten,
ervaar ze nu meer als een last....
vindt het zonde om ze weg te gooien,
daarvoor was het veel te duur.
maar ze hebben voor mij geen waarde meer,
maken me alleen maar overstuur....
mijn vertrouwen in het leven en de mannen,
is nu echt nul, nul.
de vraag is alleen, ligt het aan hen?
of ben ikzelf zo'n domme sul????
want zelfs een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen,
dus ik ben echt zo dom.
heb me opnieuw weer laten kwetsen,
jeetje wat voel ik me verdrietig en stom
bonoba