De elementen
Zelfs de grijze, kale lucht
Die altijd Nederlands deed
Is nu een vreemde vrucht
Als een ander verkleed
Ook de straten, de stenen
Fluisteren langs mij heen
Zij vervloeken wat ik meen
En zwemmen in mijn wenen
De bomen, zo hier en daar
Voelen zich hoger, voldaan
Hun takken dienen als schaar
Knippen mij uit het bestaan
Het water voelt zich gevangen
In de sloten en grachten
Ik vroeg hulp: waters lachten
Trouw kan de mens niet verlangen
De zon is mijn enige hoop
Die ik trouw volg en verlang
Nu niet te zien, ben ik bang
Is de goede weg die ik loop?
Die altijd Nederlands deed
Is nu een vreemde vrucht
Als een ander verkleed
Ook de straten, de stenen
Fluisteren langs mij heen
Zij vervloeken wat ik meen
En zwemmen in mijn wenen
De bomen, zo hier en daar
Voelen zich hoger, voldaan
Hun takken dienen als schaar
Knippen mij uit het bestaan
Het water voelt zich gevangen
In de sloten en grachten
Ik vroeg hulp: waters lachten
Trouw kan de mens niet verlangen
De zon is mijn enige hoop
Die ik trouw volg en verlang
Nu niet te zien, ben ik bang
Is de goede weg die ik loop?
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Woensdag, april 26, 2006 13:32 |
| volg het gevoel vanuit je hart en je zult de weg vinden, groet moongirl1982 |
|
| hiljaa: | Dinsdag, april 11, 2006 21:54 |
| zon wel te zien maar niet te voelen! knufliefs--hiljaa-- |
|
| flowers: | Dinsdag, april 11, 2006 20:15 |
| heel eenzaam gedicht.. wel heel mooi!! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sander Kunst | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2006 | ||
| Thema's: | ||