Mijn leven:

Mijn ziel gebroken,
mijn hoofd gebogen.
Zo voelt mijn leven nu aan,
het is beter om te gaan.

Ik wil blijven,
Het heeft geen nut.
zodat ik meer kan schrijven.
zit in een diepe put.
Probeer uit de put te klimmen,
De aarde beeft en scheurt,
maar val telkens weer zodat ik opnieuw moet beginnen.
zodat het telkens opnieuw gebeurd.

Mijn ziel gebroken,
als een dode roos,
Mijn hoofd gebogen,
waar ik voor koos.

Probeer alles terug te draaien,
Als een film in mijn hoofd,
om het dan te verfraaien.
zodat het licht niet dooft.
Het lukt me niet,
niemand die dat ziet.
Iedereen geeft advies,
zodat ik van binnen weer bevries.

Mijn ziel gebroken,
als een in elkaar geduwde doos,
Mijn hoofd gebogen,
ja ik ben boos.

Heel veel mensen zeggen je moet vergeven,
maar ik kan het niet vergeten.
Niet op dit moment,
niet zoals jij nu bent.
Het is moeilijk een beslissing te nemen,
dus ik neem de benen.
Ren liever ver weg,
dan dat ik het zeg.

Mijn ziel gebroken,
als een gekrenkt mens.
Mijn hoofd gebogen,
dat is wat ik wens.

Geen leugens meer,
Geen verdriet,
die doen zeer.
dat is wat je ziet.
Het doet me pijn,
maar het voelt ook fijn.
Ik kan het niet uitleggen,
ik weet er niks over te zeggen.

Mijn ziel gebroken,
als een smeltende toffee.
Mijn hoofd gebogen,
ik zie het als een trofee.

Ik heb geen antwoorden,
alleen maar vragen,
Als vlammende koorden,
moet ik het bij me dragen.

Veel pijn,
veel verdriet.
Ik zit in een mijn,
waar niemand me ziet.

Niemand die me zoekt,
Niemand die me mist.
ze hebben ze me vervloekt.
alsof iemand het wist.
Of heb ik me vergist?

De vlammende koorden van mijn leven,
ze branden als een kaars.
Ik zal ze water moeten geven,
het klinkt barbaars.
Dat is me streven,
laat de aarde beven.

Angst, verdriet en pijn,
geen van deze gevoelens meer.
Dat voelt zo fijn,
maar morgen voel ik het weer.