een maand geleden
zag ik je staan
en ik dacht
ik laat jou niet meer gaan!

twee weken geleden was het zover
ik vertelde je "ik hou van jou"
jij andwoorde meteen,
ik ook van jou

maar nu
ik voel niks als ik naar je kijk
het doet me niks
mischien komt het door dat gezeik

het gezeik van al die mensen
waarom laten ze ons niet met rust
zijn ze soms jaloers?
omdat jij met me kust

mijn liefde voor jou
ik denk dat het gewoon vriendschap is
daarom maak ik het nu uit.
ik weet zeker dat ik me neit vergis

ik hoopt dat je het begrijpt
en dat we gewoon nog met elkaar omgaan
ondertussen dat ik dit zeg
laat ik toch een traan