Zonder haar
Zonder haar
Het huis is stil en kil bovendien
pas nu merk ik hoe hard de waarheid komt
haar parfum hangt
nog als een sjaal rond mijn nek
en bij elke ademhaling het besef
hoezeer je weer naar haar verlangt
Tevergeefs zet ik de radio aan
want geen troost wordt hier gevonden
enkel melodie
van pas gemaakte herinneringen
die in haar jong nog vers bezongen wil
als stilstaande poëzie
Ik kijk wat om mij heen en speel wat
met mijn pen
losse woorden maar geen zinnen
en langzaam verdwijn ik
in een labyrint van strepen en stiltes
zonder weten zonder beginnen
En zo verdwaald dat zelfs de stilte
zijn klank verliest en mij laat in wat
men niet beschrijven kan
dan vind daar
haar fluisteringen
die klank noch stilte van de wereld nam..
De muziek weer hard en dor bekend
en zo de kilte van het huis
ik verlaat het blad van kras en mijmeringen
en voel mij zacht getroost
denkend
aan haar laatste fluisteringen
F.
Reacties op dit gedicht
| wolkie: | Donderdag, april 13, 2006 13:27 |
| Prachtig Het raakt me echt heel diep... |
|
| Annemieke van der Ven: | Donderdag, april 13, 2006 09:02 |
| Overweldigend... Liefs Annemieke |
|
| Klaes: | Donderdag, april 13, 2006 07:25 |
| verbijsterend.... mooi groet/klaes |
|
| Reiger: | Donderdag, april 13, 2006 07:22 |
| Mooi.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2006 | ||
| Thema's: | ||