Vandaag is zo'n dag,
dat alles zich herhaalt,
van gister,
zo'n dag dat de pijn
van gister,
nu nog pijnlijker is,
en dat de pijn zich opstapelt,
als de regen
die op mijn hoofd valt.
de aandacht,
van anderen,
die me niks kan schelen,
de ogen van een ander,
op je lichaam gericht,
en zijn bewondering
die word uitgespuugd,
als een liegende waarheid.

Pijn doet t,
dat gevoel die je achterna gaat,
en niks,
niks dat je kan doen,
behalve de waarheid vertellen,
terwijl je weet
dat je de leugen bedriegt,
vandaag,
vandaag voel ik,
wat ik gister voelde,
en de pijn,
stapelt zich op,
in mijn hoofd,
en langzaam,
loop ik leeg,
mijn tranen,
vallen,
samen
met de regen,
en de grond,
word nat,
afdrukken blijven,
als littekens,
die alles dekken,
zoals
het misschien,
zou kunnen zijn.