een vangst in gedachten

Ik vrees voor het bestaan der liefde

Sinds dat deze richting de bodem van de zee zonk

en jij mij aankeek met nog steeds dezelfde betoverende ogen

tot het moment dat de stroom jou meenam naar de eeuwigheid

zonder toestemming te vragen van zijn ontroerde geliefde

daarna wenste ik om je waar dan ook te gaan volgen en sprong in de duisternis waar jij ook moest zwemmen maar met een stuk lood van ongeloof in mijn ogen moest ik toekijken dat er geen golf mij mee wilde nemen en ik alleen achter bleef in een zee van verworven tranen dus sta ik aan de kust in een eenzame gloed terwijl vissers hun buit binnenhalen van een succesvolle vangst met verbazing zie ik jou levend uit een van de netten kruipen maar dan realiseer ik mij dat ik jou alleen heb kunnen vangen in een samenzijn dat is ontstaan door de dromen van de nacht

Geschreven door

Bert Vos

Reacties op dit gedicht

Bert Vos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

chocaatje:	Vrijdag, april 14, 2006 16:03
Erg mooi.liefs mieke

Sifra.K:	Vrijdag, april 14, 2006 13:20
Zeer mooi. Liefs, Sifra

*zwarte schaduw*:	Vrijdag, april 14, 2006 13:20
beaamt wat kim zegt. heel graag gelezen dit! kusje zwarte schaduw

Quando:	Vrijdag, april 14, 2006 12:53
Wat ontzettend prachtig. werkelijk. liefs,

Over dit gedicht

Auteur: Bert Vos
Gecontroleerd door: Sunflower
Gepubliceerd op: 14 april 2006
Thema's: [Houden van] [Samen] [Houden van]