Zonder een speciaal iemand..
Ik ben opgegroeid
zonder een vader..
Hij is weggegaan
omdat hij geen
2e kind wou..
En dat was ik..
Hij heeft mij verlaten
omdat hij niet meer wou..
Ik ben opgegroeid
zonder een vader..
Ik kijk om me
heen..
En ik bedenk me..
Hoe zal het geweest
zijn als hij nog
hier woonde?
Nu zie ik hem nauwlijks..
Ik ken hem ook maar
nauwlijks..
Ik heb hem echt nooit
goed gekend..
En ik zal hem echt
ook maar nooit
goed kennen..
©
Reacties op dit gedicht
| gbuisman: | Woensdag, mei 30, 2007 13:45 |
| nou, ik ben net zo als jou. al ben ik dan het ongewenste derde kind, en hij wou ook wel van mijn moeder af omdat zij zo''n gestoord wijf was, en dat durfde hij pas toen zijn eigen vader was overleden. hij zelf ook al dood, gelukkig maar, weer een mens minder om te haten, zal ik maar zeggen. |
|
| QueenBee: | Maandag, april 24, 2006 08:40 |
| Droevig... ik hoop dat je er wel onder kunnt leven! xxliefsx |
|
| m@rcel: | Zaterdag, april 15, 2006 18:27 |
| droevig...maar heel mooi onder woorden gebracht Knuffie m@rcel |
|
| hessie: | Zaterdag, april 15, 2006 13:14 |
| mooi geschreven, niet echt fijn nee:( ik hoop dat je dan wel een goede band hebt met je moeder!:) liefs hester |
|
| lachebekje1988: | Vrijdag, april 14, 2006 18:34 |
| Jammer dit, wel mooi geschreven, het is zijn probleem hij weet niet wat hij mist. Liefs en fijne avond. |
|
