Verloren paradijs
Verloren Paradijs
Schuwe vogels schuiven
hun schaduw over't land.
Ver achter mij blinkt licht,
maar om mij ruist
het donker loof der bomen
waarin ik vlucht.
Mijn handen steunen,
scheuren open in
't doornig struikgewas.
En tevergeefs zoek ik
wat late zon. Voor mij
blijft niets meer over
van 't Paradijs waarin
ik ooit mijn jeugd verdroomde.
Schuwe vogels schuiven
hun schaduw over't land.
Ver achter mij blinkt licht,
maar om mij ruist
het donker loof der bomen
waarin ik vlucht.
Mijn handen steunen,
scheuren open in
't doornig struikgewas.
En tevergeefs zoek ik
wat late zon. Voor mij
blijft niets meer over
van 't Paradijs waarin
ik ooit mijn jeugd verdroomde.
Reacties op dit gedicht
| Gracia Groen: | Maandag, april 17, 2006 08:45 |
| Hallo Frans, Bedankt voor jouw reactie op mijn gedicht. Nu geniet ik weer van het paradijs, dat je hier schetst (-: Groet, Chris/Gracia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans Herpelinck | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2006 | ||
| Thema's: | ||