Nanette
Nanette,
Je haar is goud, maar geen gemeenplaats.
Als ik naar mijn hart grijp
Om jou, begint een oude hond te blaffen,
een apparaat koppig te piepen,
En overleef ik het weer.
Ik ben de was
die ondersteboven aan het rek hangt
En in de stilte van je warme, naakte lichaam
Heb ik mijn graf, vuil van verlatenheid,
Nooit herkend.
Reacties op dit gedicht
| enjaeva: | Zondag, april 16, 2006 17:33 |
| een beauty van een gedicht liefs eva | |
| lachebekje1988: | Zondag, april 16, 2006 15:35 |
| Mooi verwoord! Prettige pasen! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mohammed | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2006 | ||
| Thema's: | ||