Ik kan het niet meer aan,
laat me nu maar gaan.
Alles word beter dat weet ik zeker,
en op een dag hoef ik hem niet meer, mijn aansteker.
Maar nu wil ik van deze wereld af,
want voel mijzelf veel ste maf.
Ik lach om mezelf,huil om mezelf en snij in mezelf,
ik ben niet bepaald een voorbeeld voor mijn broertje van elf.
Maar een goed voorbeeld ben ik voor niemand,
wat ben ik eigenlijk voor een iemand.
Ik breng alleen maar slechte gedachtens in iemand op,
en zei zeggen dan dat dat niet zo is en zeggen: 'Hou je kop'.
Maar jij, zo dierbaar zo lief,
wou jezelf van het leven verwijderen, dan noem ik god pas een dief!
Gelukkig ben jij nog bij mij,
en was ik er heel snel bij.
Nu zei jij tegen mij dat je het niet maar zal doen,
ik zei: 'Oké deze belofte telt voor mij als een miljoen'.
Maar ook zei hij als ik zou gaan dat hij het ook doet,
ik zei, dat moet je niet doen want dat is niet goed.
Toen zei hij maar ik geef om jou,
dat komt omdat ik van je hou.
Ik zei ik geloof niet meer in houden van,
maar jij bent mij heel dierbaar en krijgt op mijn hartje geen ban.
Ik mog altijd komen als er iets is,
en nu is het dus goed mis.
Maar ik kom niet meer,
want dit is écht voor de laatste keer.