De Ploeger
De Ploeger
Ik dacht toch nog het licht te zien
dat uit het dal de schaduw drijft.
Een zon zou ooit de zwarte voor vergulden
die ik ooit ploegde door het land.
Maar reeds wijkt warmte uit mijn lijf,
de dromen van mijn jeugd zijn niet geworden
het goud waarvoor mijn lenden kromden.
Mijn blinde ogen zien niet meer
de palmen van verwachting wuiven.
Mijn voeten stoten stenen van ontgoocheling.
Ik dacht toch nog het licht te zien
dat uit het dal de schaduw drijft.
Een zon zou ooit de zwarte voor vergulden
die ik ooit ploegde door het land.
Maar reeds wijkt warmte uit mijn lijf,
de dromen van mijn jeugd zijn niet geworden
het goud waarvoor mijn lenden kromden.
Mijn blinde ogen zien niet meer
de palmen van verwachting wuiven.
Mijn voeten stoten stenen van ontgoocheling.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Maandag, april 17, 2006 15:15 |
| Máchtig...... Liefsliefs, switi lobi |
|
| Will Hanssen: | Maandag, april 17, 2006 11:08 |
| Wel triest, maar je hebt het prachtig onder woorden gebracht in dit mooie gedicht. Groetjes, Will |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, april 17, 2006 10:48 |
| heel sterk neergezet groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans Herpelinck | 
|
|
| Gecontroleerd door: Charissa | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2006 | ||
| Thema's: | ||