al 1 week had ze de drang
al 1 week zei een stem in haar hoofd:
je moet het doen, je bent alleen het mes waard
al 1 week hield ze het vol

totdat ze echt niet meer kon
ze rende naar de schuur
zocht naar iets scherps
ze vond een stenlimes

rende weer terug
het mes in haar hand gegrepen
het voelde warm en vertrouwd aan

ze was alleen
niemand om haar heen
alleen het mes
en de stem

ze haalde het mes uit het papier
maar stopte het weer terug
een stem zei: doe het nou, je moet je zelf straffen
een andere stem zei: nee je familie, je vrienden

ze gingen ruzie maken
in het hoofd van het meisje
het meisje werd gek
ze haalde het mes weer tevoorschijn

ja zei een stem
nee zei een andere stem
maar de ene stem ging erover heen
als je wilt dat we uit je hoofd gaan, zet dan een kras!!

het meisje was zo wanhopig
dat ze het deed
de stem had weer haar lichaam
de stem had haar weer in zijn macht

de hele week
was voor niets geweest
ze had het 1 week niet gedaan
maar nu ze het weer deed
werd het alleen maar moeilijker
moeilijker en moeilijker om te stoppen

het bloed gleed naar beneden
het bloed was warm en rood
het bloed gleed naar beneden over haar been
gauw pakte het meisje een wcpapier om het op te deppen

ze hoorde haar zus thuiskomen
gauw kleedde ze zich verder uit
en ze ging gauw douchen
met het bloed wat nog altijd lang har been liep

het wcpapiertje in de wc gegooit
en doorgertrokken
toch?

eindelijk was het bloeden gestopt
net op tijd haar moeder kwam thuis
ze had zich snel afgedroogd
snel kleedde ze zich aan zodat niemand de snee zag

ze trok zich terug op haar kamer met haar mp3
maar haar moeder riep haar
ze vroeg wat er bloed dee op dat wcpapiertje
het meisje vrerzinde een smoes
dat ze het al een tijd geleden had gedaan maar dat ze het papiertje niet durfde weg te gooien en dat ze het nu gevonden had met opruimen en ze durfde het nu wel weg te gooien omdat ze het al wisten (van het snijden)

haar moeder greep haar vast
ze vroeg de reden
de wist het meisje zogenaamd niet meer
de moeder knuffelde haar en zei dat ze van haar hield/hou
het meisje trilde van top tot teen

s'avonds lag ze op haar bed
haar vader kwam naar haar toe hij wilde weten of ze het net had gedaan.
ze keek hem niet aan en ze zei van nee
hij geloofde haar niet
hij werd boos omdat ze niks zei
hij ging dreigen dat ze geen zakmes en schaar meer op haar kamer mocht hebben.
daardoor werd het meisje ook weer boos en zei: dan vertel ik wel niks en doe ik wel nog voorzichtiger
toen zei de vader niks meer en liep boos weg

toen iedereen sliep behalve het meisje
ging het meisje huilen
ze wilde het echt niet doen!!! ECHT NIET!!!
maar ze kon gewoon niet

ze had zoveel vragen maar geen antwoorden:
was het gebeurd als er iemand thuis was
is het haar eigen schuld dat ze iedereen verdrietig maakt
kan ze nog wel stoppen
kunnen ze echt haar niet meer alleen laten met scherpe voorwerpen???

allemaal vragen!!
vragen en geen antwoorden

na veel gepieker viel ze in slaap
ze had nog steeds geen antwoord
op haar vele vragen!


~in dit gedicht is het miesje: ikzelf, maar ik denk dat wel meer mensen zich in dit gedicht herkennen
vandaar dat ik het meisje heb genomen in plaats van mezelf. Dit is trouwens ook waargebeurd en niet
zo lang geleden~