Zandkorrels
Ontelbare zandkorrels
kussen mijn voeten
ik voel me verbonden
met hun saamhorigheid
Net als mijn gedachten
zijn zij niet te tellen
toch kennen zij ieder
een eigen verhaal
Zij omringen mij
en ik voel me gedragen
de afdruk in het zand
weerspiegeld mijn ZIJN
Ik was hier, ik ben hier
en ik zal er altijd zijn
ook als ik slechts deel uitmaak
van jouw leven
in de vorm van een zandkorrel,
met een eigen verhaal
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Donderdag, oktober 21, 2010 12:53 |
| wow...;) | |
| Hans Winter: | Dinsdag, april 18, 2006 22:20 |
| twee levenslijnen snijden elkaar waar een korrel aan de rots doet denken, een druppel aan de zee, een hoge ster aan een ver vuur, zoals een voet samen loopt, brengen wat vertederde momenten hun geboorte mee. hans |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, april 18, 2006 14:46 |
| een heel knap gedicht heel mooi in vorm gebracht groetjes Dirk |
|
| switi lobi: | Maandag, april 17, 2006 22:33 |
| Mooi gedaan..... Liefsliefs, switi lobi |
|
| Z~tjuh: | Maandag, april 17, 2006 21:17 |
| Mooi voorbeeld gepakt! Leuk geschreven echt leuk! Zou jij miss die van mij, van vandaag ook willen lezen. Ik heb tips nodig:D:D liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: carolien van alphen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2006 | ||
| Thema's: | ||