Beeldhouwwerk
Ik heb zo’n groot stuk hout,
(de bast vliegt langs mijn
minirok en hoge laarzen)
als ik erin snijd denk ik aan jou:
de nerven in het hout zijn je rimpels.
De wind draait langs de glooiing
van je armen en je benen, terwijl je
hoogstwaarschijnlijk schreeuwt
als ik je edele delen scalpeer.
De bijtel, hard als mijn tand,
ontvelt en bekrast je botbeen
met geroutineerde halen.
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Maandag, mei 01, 2006 14:48 |
| ah ik ben je laatste gedichten ff aan het lezen..ik heb je al eerder gezegd dat je een welkome uitzondering hier bent van originele beelden en ideeen;-) chapeau | |
| rock_cat: | Dinsdag, april 18, 2006 13:36 |
| au lijkt me pijnlijk vraag me af wat hij gedaan heeft om dat verdiend te hebben linda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2006 | ||
| Thema's: | ||