De kleine man
De kleine man.
Ik stond altijd vooraan.
In de hiërarchie van klein naar groot.
In het rijtje voor de school.
Vergeefs gebeden om een groeistoot.
Voor wat ik in lengte tekortschoot.
Groeide in alles compensatie.
Het zijn de wetten van de natuur.
De vette klei van frustratie.
Ik bezit een dadendrang.
Om het hoogste te bereiken.
Heb gebroken met middelmatigheid.
Ben wars van opkijken.
Maar hij blijft bestaan.
Die kleine man in mij.
Soms zie ik hem staan.
Vooraan in de rij.
‘hij’
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Dinsdag, april 18, 2006 22:10 |
| och... soms hoor je mooie dingen van kleine mannen (zoals nu, dus) liefs, mathilde |
|
| Innerchild: | Dinsdag, april 18, 2006 19:46 |
| Leuk stel zijn jullie !!! Liefs, Inner |
|
| HIJ&ZIJ: | Dinsdag, april 18, 2006 15:01 |
| Grandioos dit, erg mooi omschreven, voor mij ben en blijf je een groots man, al viel ik altijd op groot en blond, het liep allemaal wat anders, godzijdank wel ;-) Ik hou van je en zie je straks, |
|
| m@rcel: | Dinsdag, april 18, 2006 14:49 |
| heel mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cora (ZIJ) |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2006 | ||
| Thema's: | ||