Laat ons…
Wanneer de zon vertikt te schijnen
En de bergen in zee zullen vallen
Zou het me kunnen schelen?
Ik laat dingen zoals ze zijn
En ga verder met mijn leven
Wanneer de kraker alles achterlaat
En de klok geen zes uur meer slaat
Ik blijf in mijn wereld en jij mijn lief
Zou ik niet willen veranderen
Jij bent immers jij, ik ben ik
Het zachte witte licht in de straten
Wijzen met nepvingers naar mij
Zouden willen dat ik verander
Het zal niet lukken, ik ben ik
Mijn vlag waait fier in de wind
En beste mevrouw van het loket
Je kunt je niet kleden zoals ik
Ieder mens is uniek, doe maar niet
Ik ben degene die doodgaat
Wanneer mijn tijd gekomen is
Laat ons ons eigen leven leven
L!@: | Dinsdag, april 18, 2006 20:44 |
zo is het.. .doe ik trouwens ook... | |
turtle: | Dinsdag, april 18, 2006 18:21 |
...''n rakend gedicht... liefs en knuff |
|
vivika: | Dinsdag, april 18, 2006 17:21 |
ik ben het volledig met je eens...knap geschreven...liefs | |
Gert: | Dinsdag, april 18, 2006 15:53 |
Mooi geschreven. Liefs, Gert |
|
Auteur: Cora (ZIJ) | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 18 april 2006 | ||
Thema's: |