Verstrikt in de draden van de ademhaling
draai ik om de assen van mijn ziel.
Verborgen achter een stenen muur
zal ik in stof opgaan -na een tijdje.
Als een stofje in de lucht -meegenomen
door de wind- verken ik de wereld.
Eens wordt mijn laatste draai gedraaid
en mijn laatste stap gezet -nu nog niet.
-verder en verder zweef ik van mijn leven vandaan-
18-04-06
Auteur: Jutta | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 18 april 2006 | ||
Thema's: |