Hij...
Hij stond daar
maar te spelen..
Ik herinner me
niet veel,
Maar hij was
toen de enigste
liefste ware..
Nu herinner ik
't weer..
We hadden wat
speciaals..
We deden bijna
alles samen..
We waren toen
niet te breken..
Op een dag was
hij verdwenen..
Hij kon geen afscheid
nemen..
Zijn moeder wou
zo snel mogelijk weg.....
©
Reacties op dit gedicht
| QueenBee: | Maandag, april 24, 2006 08:41 |
| Pijnlijk!!!! Sterkte man! Liefsx |
|
| Eagle: | Zondag, april 23, 2006 17:11 |
| Dat is best pijnlijk als iemand waarvan je houdt ineens zomaar weg is. Mooi, sterk neergezet. Liefs X Eagle |
|
| flipper28: | Donderdag, april 20, 2006 17:13 |
| appeltje: | Dinsdag, april 18, 2006 20:52 |
| pijnlijk, maar je weet dat hij altijd bij je blijft in je hart en gedachten, sterkte lief appeltje |
|
| nippy: | Dinsdag, april 18, 2006 20:23 |
| zielig.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: OMAHONDJE | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2006 | ||
| Thema's: | ||