Ik bloei
Ik bloei
Verbitterd was de ziel
verscheurend huilen
in angst en woede
kon ik maar terug draaien
verscheurend huilen
in angst en woede
kon ik maar terug draaien
Mij laten leiden
door het verleden
hoopvol vechten
had ik opgegeven
door het verleden
hoopvol vechten
had ik opgegeven
Maar zie,
daar schijnt de zon
mijn hart verwarmt
mijn blik verwijd
daar schijnt de zon
mijn hart verwarmt
mijn blik verwijd
Geopend zijn de ogen
en ik heb geleerd
te vergeven
dat ik fouten heb gemaakt
en ik heb geleerd
te vergeven
dat ik fouten heb gemaakt
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Woensdag, april 19, 2006 10:50 |
| Heel mooi verwoord. Liefs, |
|
| Jutta: | Woensdag, april 19, 2006 10:21 |
| Hele mooie boodschap zit hier in.. Graag gelezen! Liefs, Jutta |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hadassah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2006 | ||
| Thema's: | ||