Mijn leven
Niks anders gekend
Dan pijn
Altijd die grijze wolken
Om mijn ziel
Eeuwig prikkende tranen
In mijn ogen
Een moment van geluk
Even valt het schild
Je echte ik, een tijdje zichtbaar
Weer een steek
Recht in het midden
Het net geplakte hart
Valt opnieuw in stukjes uiteen
Ik bouw maar verder
Die muur om mijn hart
Het mes staat klaar op m’n polsen
Maar verder te gaan als dat
Durf ik niet
Ga maar weer door
De regen
Hopend dat mijn hart
Nu voor een keertje
Heel kan blijven