Slaan
De handen om mij heen
Armen zwaaiend in het rond
Ze komen op me af
Terwijl ik hier lig, op de grond
Ze raken mijn lichaam
Ik voel nog geen pijn
wetend dat het komen gaat
Voel ik me zo klein
De slagen vormen striemen
Mijn armen voelen blauw
Ik kan er niet om janken
Buiten alleen in de kou
Groot wil ik me maken
En zoeken naar zoete wraak
Laten weten hoe ik kan haten
Huilen om op welke plek in dit leven ik sta
Armen zwaaiend in het rond
Ze komen op me af
Terwijl ik hier lig, op de grond
Ze raken mijn lichaam
Ik voel nog geen pijn
wetend dat het komen gaat
Voel ik me zo klein
De slagen vormen striemen
Mijn armen voelen blauw
Ik kan er niet om janken
Buiten alleen in de kou
Groot wil ik me maken
En zoeken naar zoete wraak
Laten weten hoe ik kan haten
Huilen om op welke plek in dit leven ik sta
Reacties op dit gedicht
| **Christel: | Zondag, augustus 27, 2006 14:34 |
| prachtig,! heel veel sterkte (K) ××; × |
|
| *lonely*: | Maandag, juni 12, 2006 18:40 |
| mooi omschreven...wel erg pijnlijk in het echt...hoop dat het beter gaat! liefs, |
|
| Elinore: | Zondag, juni 04, 2006 14:12 |
| Ik snap dat je het moeilij hebt na alles wat je mee hebt gemaakt ik vindt het knap dat je dat in je gedichten kunt schrijven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: because | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2006 | ||
| Thema's: | ||