We lopen in een onbekende stad
Waar ik me niet thuis voel
Heb het hier al helemaal gehad
Alleen niemand weet wat ik bedoel
En toch voel ik me fijn
En maken we veel plezier
Voelt het goed samen met jullie te zijn
Zo winkelen met zijn vier
We stoeien wat met elkaar
Je slaat je handen voor mijn ogen
En ben ik niet bang in die onbekende stad daar
En voel ik me niet verloren
Want ook al ken ik het pad daar niet
En zie ik niets door jou handen heen
Ik weet dat jij wel alles ziet
En jij laat me niet alleen
Je begeleidt me door de straat
Bij iedereen zal ik bang zijn dat die me laat vallen zou
Maar ik weet dat jij me niet los laat
En ik voel me eindelijk veilig bij jou
*Miss een raar gedicht, maar ik wil er duidelijk mee maken, dat, ookal ben ik op een vreemde plek en ik zelf niets kan zien, me toch veilig voel omdat ik weet dat mijn stiefvader (over hem gaat het) me niet loslaat of laat vallen, kortom; Bij hem voel ik me overal en altijd veilig
Ik hou van je en bedankt voor alles wat je voor mij, mama en me broer doet!*