Tijden zijn veranderd
tijden van pijn
onnozel langs myn gedachten voorbijgegaan

tranen uit de hemel
zo langs de stille oceaan
tranen uit de bittere woestijn

gevoelens die me roepen
o het doet zo'n pijn onder me voeten
net of ik niet meer kan staan
nadat de verschikkelijke dingen my pijn hebben gedaan

maar vaak dacht ik na
dat naar wolken zonneschijn zou komen
maar ik had het mis
want ik heb me diep vergist

zo ondersteboven keek ik naar zyn lach
en vanaf die dag betoverde dat myn innerlijk
en ik kon maar me hart niet eens meervluchten
en het enige wat ik al die tijden heb gedaan was 'zuchten'

ik zocht naar de juiste persoon
die me hart kon veroveren
uit het einde van myn pijn
en ik probeerde van alles te doen
maar ik bleef maar alles verkeerd doen

en de gedachten die me zo op hol hebben laten zetten
werden uiteindelijk de laatste dingen die ik kon onthouden
voordat ik van iemand echt ging houden!